λοχηφόρος

λοχηφόρος, -ον (Μ)

αυτός που μεταφέρει την επίτοκη γυναίκα («λοχηφόρου δίφρου», Μαρκ. Διάκ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < λόχος

«γέννημα, τοκετός» + συνδετικό φωνήεν -η- (πιθ. για μετρικούς λόγους αντί -ο-) + -φόρος (< φέρω)].